Gdyby życie i biznes były idealne, nie musielibyśmy się martwić wiekowaniem. Niestety – ani życie, ani biznes nie chcą sięgać ideału.

Z drżeniem serca sprawdzamy termin przydatności do spożycia na słoiku schowanym z tyłu lodówki. Co jakiś czas musimy też rzucić okiem na wiekowanie rozrachunków lub zapasów w firmie. Czy nie byłoby przyjemniej stworzyć samodzielnie narzędzie generujące tego typu zestawienie, do tego w elastycznej formie i z możliwością rozwoju? Zapewne tak, dlatego dziś zaprezentuję, jak prosto stworzyć wiekowanie rozrachunków za pomocą KNIME. Jak za każdym razem – zachęcam, aby poniższy przykład traktować wyłącznie jako pokazanie możliwości aplikacji KNIME oraz inspirację do odkrywania jej zalet na własną rękę.
Przyjrzyjmy się na początku danym, jakimi dysponujemy. W prostym pliku Excela zebrane są informacje o nierozliczonych fakturach, tak sprzedażowych, jak i kosztowych. Nie przejmujmy się tym pomieszaniem. Odsiejemy jedne faktury od drugich w swoim czasie. Na dane składają się (Rysunek 1):
- NIP wystawcy,
- NIP kontrahenta,
- numer faktury,
- kwota faktury,
- termin płatności,
- bieżące saldo faktury.
Dane z pliku excelowego wczytujemy za pomocą węzła Excel Reader. Teraz przyda się nieco obliczeń na danych, aby móc określić przedawnienia faktur i przypisać je do odpowiedniego przedziału wiekowania.
Zacznijmy od węzła Date & Time Difference. Pozwoli on określić opóźnienie w płatności faktur poprzez policzenie różnicy czasowej pomiędzy wskazaną kolumną a określoną datą (Rysunek 2). Najpierw musimy wskazać bazową kolumnę, w stosunku do której będzie liczona różnica. W naszym przypadku będzie to kolumna Termin. Zwracam uwagę na fakt, że obok nazwy tej kolumny widnieje ikonka sugerująca, że zawiera ona zarówno datę, jak i czas. Dla nas nie ma to większego znaczenia, ponieważ pozbędziemy się tej niedogodności już wkrótce, ale warto być uważnym na tego typu informacje, zwłaszcza jeśli będziemy chcieli zestawić ze sobą kolumny o różnym formatowaniu.
W następnym kroku tego węzła wskazujemy wartość, która wyznaczy różnicę do kolumny bazowej. W naszym przykładzie będzie to bieżąca data wykonania workflow, ale możemy też wskazać inną kolumnę. Tego typu obliczenia okażą się przydatne, jeśli będziemy chcieli obliczyć opóźnienie w zapłacie za fakturę i zderzymy ze sobą termin płatności oraz datę przelewu. Możemy ponadto skorzystać ze stałej daty i czasu albo odwołać się do poprzedniego wiersza. Ta opcja jest przydatna w analizie danych ułożonych w ciąg czasowy.
Ostatnim elementem tego węzła jest określenie danych wyjściowych. Dwa akapity wyżej wspominałem o pozbywaniu się niedogodności z formatowaniem kolumny bazowej i właśnie tutaj rozwiązujemy tę kwestię. Wskazujemy granulację wyniku jako dni i nie interesuje nas, jak rozbudowany był format którejkolwiek z danych wejściowych. Można też wybrać czas. Dodajemy jeszcze nazwę kolumny wyjściowej i gotowe. Węzeł odejmuje od bieżącej daty wartość wskazaną w kolumnie bazowej, czyli obok przeterminowanych faktur pojawią się wartości dodatnie.
Pozostałe 72% artykułu dostępne jest dla zalogowanych użytkowników serwisu.
Jeśli posiadasz aktywną prenumeratę przejdź do LOGOWANIA. Jeśli nie jesteś jeszcze naszym Czytelnikiem wybierz najkorzystniejszy WARIANT PRENUMERATY.
Zaloguj Zamów prenumeratę Kup dostęp do artykułuMożesz zobaczyć ten artykuł, jak i wiele innych w naszym portalu Controlling 24. Wystarczy, że klikniesz tutaj.
